Η βρώσιμη ελιά Κρήτης αποτελεί έναν ζωντανό θησαυρό της διατροφικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Από τα παλιά χρόνια μέχρι σήμερα, συντροφεύει την καθημερινότητα των Κρητικών και παραμένει σύμβολο αυθεντικότητας, γεύσης και μνήμης.
Η βρώσιμη ελιά ήταν από παλιά ένα καθόλου ευκαταφρόνητο είδος διατροφής για τον Κρητικό λαό . Είτε τσακιστή, είτε σε ζωμό νερού, λεμονιού και αλατιού, είτε ξυδάτη, είτε παστή, βρισκόταν πάντα στο τραπέζι των χειρώνακτων ανθρώπων και των αγροτικών οικογενειών. Ως συμπλήρωμα διατροφής με θερμιδική αξία, αλλά και με γευστική αναγνώριση, συμπλήρωνε την ποικιλία των εδεσμάτων, που ως επί το πλείστον ήταν “φαγητά ανάγκης”, εφόσον παρασκευάζονταν από τα υλικά που χάριζε η φύση και οι τροφοσυλλέκτες νοικοκυραίοι με περισσή γνώση και σεβασμό συνέλλεγαν. Κοινωνοί της γεύσης γίνονταν παιδιά αλλά και μεγάλοι άνθρωποι που εργάζονταν στην δύσκολη καθημερινότητα και η ανάπαυλα γι’ αυτούς στο χωράφι, ήταν απαραίτητη και ιερή. Με τον καιρό η παρασκευή των ελιών κατέληξε να είναι τέχνη, εφόσον γινόταν εκτός από γνώση , με αγάπη και με τη συναίσθηση, ότι η παρασκευαζόμενη ελιά θα γίνει αντικείμενο επαίνων από τους τυχόντες συνδαιτημόνες. Μάλιστα αποκτούσε και σημασιολογία εγκαρδιότητας μεταξύ των ανθρώπων, αφού παρέμεινε μέχρι και σήμερα η έκφραση “μαζί έχουμε φάει ψωμί κι ελιές”, φανερώνοντας πως αυτός ο φτωχός και απλός συνδυασμός τροφών, τους είχε δέσει συναισθηματικά στις εποχές της ανάγκης. Στο πέρασμα του χρόνου, η αυθεντικότητα του παρασκευαζόμενου προϊόντος δεν έχασε την αξία του. Εξάλλου όλες οι παραδοσιακές γεύσεις της Κρήτης, έχουν να κάνουν με φαγητά ανάγκης. Αυτά που παρασκευάζονταν με λίγες, απλές και πρωτογενείς ύλες της ιδιαίτερης Κρητικής γης. Μη ξεχνάμε τον Θεόφραστο, που είχε γράψει για την Κρήτη: Τόποι ξηροί και άνυδροι, τα μάλλα των αρωμάτων φέρουσι..
Με την ίδια αγάπη και σεβασμό, συνεχίζουμε ό,τι διδαχτήκαμε από τους γονιούς και τις γιαγιάδες μας και η ικανοποίησή μας είναι να αντικρίζουμε στα μάτια σας την ευχαρίστηση από τη γεύση που σας προσφέρουμε. Βοηθός μας και η περιοχή Σελίνου Χανίων, όπου είναι γνωστή για την ιδιαίτερη ελαική γεύση στο τσουνάτο λάδι και στη βρώσιμη ελιά. Σας παραθέτουμε και μια μαντινάδα παλαιική, που χαριέντως, λεγόταν από τον θυμόσοφο λαό μας , η οποία προσωποποιούσε την προτίμηση της γεύσης, με το ηλικιακό αγαθό της ύπαρξης της γυναίκας και του μέγιστου ρόλου της στην οικογένεια. Κυριαρχούσε τότε η συνεργατικότητα των ρόλων, για την ανατροφή της οικογένειας. Ο Άντρας κουβαλητής και η Γυναίκα σοδιάστρα.
Καλλιά ‘χω τις παστές ελιές
παρά τις κολυμπάδες
καλλιά ‘χω δέκα κοπελιές
παρά σαράντα γράδες..
Το παραπάνω κείμενο μας το εμπιστεύτηκε ένας φίλος της οικοτεχνίας μας, άνθρωπος των γραμμάτων, που θέλησε να αποδώσει με λογοτεχνικό τρόπο τη σημασία της ελιάς στην κρητική ζωή και παράδοση.
Σήμερα, η βρώσιμη ελιά Κρήτης παραμένει αυθεντική, δεμένη με τον τόπο και τις μνήμες μας. Για την οικογένεια Καλαϊτζάκη, η μεγαλύτερη χαρά είναι να συνεχίζουμε αυτήν την παράδοση και να βλέπουμε την ικανοποίηση στα μάτια σας κάθε φορά που δοκιμάζετε τις ελιές μας.
👉 Γνωρίστε περισσότερα στη σελίδα προϊόντων ->
